Η σκιά στο δέντρο

Η σκιά στο δέντρο

Ποταμόπλοια / 11

Εύβοια, καλοκαίρι 1940: Ο νεαρός Φέντια, για να γλυτώσει από την ελονοσία, αναγκάζεται να εγκαταλείψει το πατρικό του και να φύγει στην πρωτεύουσα. Αρχικά αυτή η μετοίκιση μοιάζει να του παρέχει την ευκαιρία για καλύτερη ζωή. Αντ’ αυτού έρχεται αντιμέτωπος με την αδυσώπητη αλήθεια του πολέμου, τον καθημερινό ευτελισμό της ανθρώπινης αξίας, την ταπείνωση και την αβάσταχτη πείνα που κάνει τα συναισθήματα να ζωντανεύουν. Συνοδοιπόροι του σε αυτήν την πορεία γίνονται ένα αντρόγυνο που παλεύει να επιβιώσει γύρω από ένα λεωφορείο, ένας πρώην αντάρτης που προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στην ιδεολογία και τον έρωτα, μια γυναίκα που περιμένει τον άντρα της να επιστρέψει και ένας αρραβωνιαστικός που συνοψίζει στις πράξεις του τον φόβο, την απειλή και την προδοσία.

ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΓΡΑΨΑΝ:​

Τα τρωκτικά της πείνας
Ο Θανάσης Σταμούλης γράφει, λέει, για να κατανοήσει καλύτερα τους ανθρώπους. Μα, πρώτα δεν καταλαβαίνεις τον κόσμο και μετά τον περνάς στο χαρτί; Πρώτα δεν διυλίζεις την πραγματικότητα, συνειδητοποιείς τις διαστάσεις της και την αποκωδικοποιείς, κι έπειτα τη μετατρέπεις σε κείμενο;
Οχι! Στην ουσία αυτό που σωστά δηλώνει ο πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας είναι ότι η κατανόηση των ανθρώπων επέρχεται μέσα από τη γλωσσική απόδοση των πράξεων και των σκέψεών τους ή, με άλλα λόγια, οι επινοημένοι χαρακτήρες ενός μυθιστορήματος μας βοηθούν να διερευνήσουμε τον ψυχισμό του (πραγματικού) Ανθρώπου.
Τι προσπαθεί να καταλάβει ο πεζογράφος με τη «Σκιά στο δέντρο»; Πώς αντιμετωπίζει τα στερεότυπα και τον ρατσισμό ένα παιδί από την ΕΣΣΔ του Στάλιν που βρίσκεται στην Ελλάδα του 1940;
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
   του Γιώργου Ν. Περαντωνάκη, www.efsyn.gr, 26.2.2017

Γράψτε μια κριτική