Στην πόρτα

Στην πόρτα

 
Ποταμόπλοια / 57
 

Νουβέλα

Ένας άνδρας μένει βουβός. Όμως σκέπτεται, ανησυχεί, ελπίζει, θυμώνει, κοροϊδεύει, δραπετεύει, φοβάται. Στην αρχή σε νοσοκομείο και στη συνέχεια εσώκλειστος σε κέντρο αποκατάστασης  θέλει να προσαρμοστεί και να νιώσει καλά σε συνθήκες που από σύμπτωση κλήθηκε να ζει. Δεν του λείπουν οι συνήθειες κι οι εμμονές του – κι όσο κι αν έχει χάσει τα στηρίγματα της προηγούμενης ζωής επινοεί νέα, άλλα κωμικά, άλλα φρούδα, άλλα σπαρακτικά.   Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο βρίσκεται στην πόρτα επιθυμώντας να την ανοίξει, χωρίς να τον απασχολεί τί θα βρει πίσω από αυτή.

ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΓΡΑΨΑΝ:

Κώστας Μίντζηρας: «Ήθελα να δοκιμάσω τα όρια μιας επικοινωνίας με τον εαυτό μας»
Ο Κώστας Μίντζηρας, γνωστός δικηγόρος, μας συστήνεται ως συγγραφέας με ένα εντυπωσιακό ντεμπούτο. Κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Ποταμός η νουβέλα του «Στην Πόρτα» όπου διεισδύει στην υπαρξιακή ανάγκη της απογύμνωσης του εαυτού από κάθε ιδιότητα. Με αφορμή την αναγκαστική «σιωπή»  στην οποία οδηγείται ένας άντρας, εξερευνούμε σε αυτή τη συνομιλία τα όρια, αλλά και τις προκλήσεις, μιας ουσιαστικής επικοινωνίας με τον εαυτό μας. 
Ακούστε την εκπομπή εδώ
   https://syggrafeis-ektos-vivlion, 27.4.2025

Δίαυλος
Η ανάλυση/ερμηνεία του λογοτεχνικού κειμένου δεν είναι ποτέ αυτοσκοπός στην κριτική. Ανάλυση εξάλλου δεν σημαίνει έτσι απλά κριτική. Η ανάλυση πρέπει να είναι ένδειξη της θερμοκρασίας του κειμένου: νοηματικές και γλωσσικές προσμείξεις που αναδεικνύουν το ύφος. Η ανάλυση οφείλει να στέκει ως αφανής προκείμενη σε “επιχείρημα” που θα στηρίξει (ή θα υποσκάψει) την αξία του κειμένου, κάπως σαν τις αναλύσεις στις οποίες επιδίδεται ο ήρωας του πρωτοεμφανιζόμενου Κώστα Μίντζηρα, καθώς αποπειράται να στηρίξει τον εαυτό του.
Η νουβέλα ανοίγει με έναν στίχο του Francis Ponge: «Μιλώ και με ακούς, άρα υπάρχουμε». 
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
   Αλέξανδρος Ζωγραφάκης, istos, 5.4.2025

Τι διάβασα
«To 166 ξεκινάει. Γιατί δεν έρχεται και αυτός μαζί; Σπάω το κεφάλι μου να θυμηθώ, αλλά όχι. Δεν έχω γιο. Μαλακίες λένε. Κι αν έχω; Σιγά τ’ αυγά. Δεν θυμάμαι να με έχει επισκεφτεί γιος. Εκτός και αν κοιμόμουνα. Ησυχάζω και κλείνω τα μάτια. Ενα απότομο φρενάρισμα με κάνει να τα ανοίξω πάλι. Η πόρτα ανοίγει. Φτάσαμε».
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
   Γιάννης Παντελάκης, eleftherostypos, 8.3.2025

Πέντε αξιοσύστατες νέες φωνές
Στη νουβέλα με τον παράδοξο τίτλο Στην πόρτα, ο Κώστας Μίντζηρας αναδύει μια αίσθηση απομόνωσης και σωματικής και ψυχικής παράλυσης, μέσα από τη ζωντανή αλλά και συγκεχυμένη αφήγηση ενός ανθρώπου που βιώνει την αρρώστια και τη φθορά. Εστιάζοντας στον εαυτό του, ο κεντρικός αφηγητής παραμένει εγκλωβισμένος σε ένα παραμορφωμένο και βασανισμένο σώμα, που δεν του επιτρέπει να κινηθεί ελεύθερα και φυσιολογικά. Γεμάτος αγωνία και απογοήτευση και χωρίς να μπορεί να συνειδητοποιήσει τη βαρύτητα της πτώσης του (σωματικής και πνευματικής), βρίσκεται αντιμέτωπος με πολλές ευτράπελες καταστάσεις και απρόοπτα.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
   Χρύσα Φάντη, επιμέλεια Μισέλ Φάις, efsyn, 11.1.2025

Ελληνική λογοτεχνία: Οι νέες εκδόσεις που διαβάσαμε και ξεχωρίσαμε
Η ομάδα του «Κ» επιλέγει μυθιστορήματα και συλλογές διηγημάτων και ποιημάτων από τις πρόσφατες κυκλοφορίες
Ένας άντρας περιγράφει την πτώση του στο πάτωμα του σπιτιού, την εισαγωγή του στο νοσοκομείο, τα λόγια και τον πανικό των κοντινών του ανθρώπων, τις κινήσεις των γιατρών και των ασθενών, τις ακατάληπτες προτάσεις των ασθενών στο διπλανό κρεβάτι, τις μυστηριώδεις επισκέψεις στο κέντρο αποκατάστασης. Μέσα από τα κοφτά κεφάλαια και τις απλές προτάσεις της νουβέλας Στην πόρτα (εκδ. Ποταμός), ο ήρωας του Κώστα Μίντζηρα κουβαλάει ένα υπαρξιακό άγχος για ό,τι κρύβεται καθημερινά πίσω από την πόρτα του δωματίου του. —Π.ΤΣ.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
   Παντελής Τσομπάνης, kathimerini, 18.12.2024

Γράψτε μια κριτική