Το καλάθι σας είναι άδειο!
Ο ποιητής Κυριάκος Συφιλτζόγλου πάνω από μια δεκαετία επισκέπτεται τα χωριά της Δράμας, μπαίνει στα ακατοίκητα σπίτια και φωτογραφίζει τους εσωτερικούς τους χώρους.
Τα σπίτια αυτά χτίστηκαν κατά την οθωμανική περίοδο, μετά την Ανταλλαγή του ΄22 κατοικήθηκαν από πρόσφυγες και εγκαταλείφθηκαν τις δεκαετίες του ’60 και ’70 με τη μετανάστευση. Εκείνα τα χρόνια ο νομός Δράμας είχε το μεγαλύτερο ποσοστό μεταναστών στη Γερμανία.
Ο Συφιλτζόγλου με τον ποιητικό του φακό διατηρεί τη μνήμη των έρημων σπιτιών αλλά και ζωντανεύει τη γραφή των απόντων. Ένα μνημονικό οδοιπορικό με χρώμα και φως, μια ξεχωριστή σύνθεση ποίησης και φωτογραφίας κόντρα στη λήθη.
ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΓΡΑΨΑΝ:
Ακατοίκητα
Ακολουθώντας σελίδες επισκεπτόμαστε εγκαταλελειμμένα σπίτια των χωριών της Δράμας, μέσα από το βιβλίο του Κυριάκου Συφιλτζόγλου, «Ακατοίκητα» (εκδόσεις Ποταμός, 2024). «Ένα μνημονικό οδοιπορικό με χρώμα και φως, μια ιδιαίτερη σύνθεση ποίησης και φωτογραφίας».
Συνομιλούμε τηλεφωνικά με τον ποιητή και φωτογράφο Κυριάκο Συφιλτζόγλου που αναλαμβάνει να μας ξεναγήσει στα δωμάτια και τους θησαυρούς που ανακάλυψε.
Μια σπουδή πάνω στον αριθμό δύο: δυο πουλιά σε ένα σύρμα, δυο σκυλιά που λιάζονται στο λιμάνι, τότε και τώρα, πριν και μετά, κάλτσες, παντόφλες, μέρα και όνειρο και άλλα διάσημα και μη ζευγάρια παρελαύνουν στη σημερινή εκπομπή.
Μουσική και λόγια, φαντασία και πραγματικότητα, ποίηση και καθημερινότητα.
Ακούστε την εκπομπή εδώ
Κάποιος Περνάει Τραγουδώντας, ertecho,11.2.2025
Στην «ακατοίκητη» ποιητική χώρα του Κυριάκου Συφιλτζόγλου
Ι. Στον δρόμο προς την ποίηση
Ήταν σοφή προ διετίας η ιδέα να συμπεριληφθούν σε κοινό τόμο οι τέσσερις ποιητικές συλλογές του Δραμινού ποιητή Κυριάκου Συφιλτζόγλου (Αντίποδες, 2023), καθώς έτσι ο αναγνώστης που το επιθυμεί μπορεί εύκολα να παρακολουθήσει την ποιητική του συγγραφέα ως ένα ενδιαφέρον έργω εν προόδω. Το συνολικό λογοτεχνικό έργο του Συφιλτζόγλου συμποσούται, άλλωστε, στις συλλογές αυτές, στο υβριδικό Δραμάιλο και στο πεζογράφημα Σπίτι Παιδιού, σε μια γραφή που δεν εφησυχάζει στις δάφνες της, επιδιώκει να μην επαναλαμβάνεται, εξελίσσεται, εκπλήσσεται κι εκπλήσσει και δεν επαναπαύεται ούτε σε ειδολογικές περιχαρακώσεις. Τρανή απόδειξη αποτελεί το πρόσφατο βιβλίο του Ακατοίκητα (Ποταμός, 2024), σύνθεμα εικαστικό και ποιητικό, εν είδει τρίτου μέρους μιας άτυπης (;) τριλογίας που συνδιαμορφώνουν τα τρία τελευταία έργα του συγγραφέα και, από το 2013, φωτογράφου.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
της Κατερίνας Δ. Σχοινά, oanagnostis, 18.1.2025
Η ARS COMBINATORIA του Κυριάκου Συφιλτζόγλου
Δραμάιλο και Ακατοίκητα. Ακατοίκητα και Δραμάιλο. Τα ακατοίκητα στο δρόμο για τη Δράμα; Με μια λευκή ζακέτα στον ώμο, κόκκινο νήμα θαρρείς και φυλαχτό από την Πλατανιά, τόπο γέννησης του ποιητή, και μοναδικό μοτίβο που επανέρχεται σχεδόν αυτούσιο στα δύο τελευταία βιβλία του –στο Δραμάιλο ασπρόμαυρο και στα Ακατοίκητα έγχρωμο–, ο Συφιλτζόγλου διατρέχει τα χωριά του νομού Δράμας όχι απλά αιχμαλωτίζοντας με τον φακό του το εσωτερικό ακατοίκητων κι ερειπωμένων σπιτιών, αλλά –πολύ περισσότερο– αποκρυσταλλώνοντας κι αποτυπώνοντας τη συλλογική μνήμη. Και αυτό, όχι μόνο με τρόπο, αλλά και με λόγο ποιητικό. Ποιητής ή φωτογράφος; Φωτογραφικός ποιητής και ποιητικός φωτογράφος, ποιητής και φωτογράφος, ο Συφιλτζόγλου αναδεικνύεται σε μείζονα σύγχρονο εκπρόσωπο της ars combinatoria στην Ελλάδα, μιας τέχνης συνδυαστικής και συνθετικής που υποστυλώνει τη μνήμη και διεγείρει την κριτική σκέψη, πάντοτε με ύφος ινδιάνου.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
της ΕΛΕΝΑΣ ΣΤΑΓΚΟΥΡΑΚΗ, neoplanodion, 10.1.2025
To νέο ποιητικό λεύκωμα του Κυριάκου Συφιλτζόγλου για τους απόντες και τα ίχνη τους
Δευτέρα βράδυ. Τα συνεχή σφυρίγματα του τροχονόμου έφθαναν μέχρι το εσωτερικό του βιβλιοπωλείου «Επί Λέξει» που είναι κεντρικότατα, στην Πανεπιστημίου. Ο κόσμος πηγαινοερχόταν με σακούλες γεμάτες δώρα, ο εορταστικός καταναλωτισμός αντίδοτο στο memento mori. Αυτή η φρενίτιδα στην καρδιά της Αθήνας ήταν σε τέλεια αντιδιαστολή με το βιβλίο που παρουσιαζόταν εκείνη την ημέρα: η τελευταία ποιητική συλλογή του Κυριάκου Συφιλτζόγλου (1983) με τίτλο «Ακατοίκητα» από τις εκδόσεις Ποταμός και φωτογραφίες του ιδίου. Από το 2012, με επίκεντρο τη Δράμα όπου ζει, επισκέπτεται χωριά του νομού, μπαίνει σε εγκαταλελειμμένες κατοικίες και φωτογραφίζει το εσωτερικό τους. Συνήθως είναι παλιά οθωμανικά σπίτια των 77.000 μουσουλμάνων που έμεναν στην περιοχή πριν από την Ανταλλαγή του 1923, τα οποία καταλήφθηκαν στη συνέχεια από Ποντίους, Καππαδόκες, Ανατολικοθρακιώτες και ύστερα άδειασαν ξανά με τη μεγάλη μετανάστευση στη Γερμανία το 1960. Είναι σπίτια «μπέικα», όπως τα λέει ο ίδιος, χτισμένα δηλαδή από ευκατάστατους, αλλά και σπιτάκια ταπεινά, σίγουρα πάντως δίχως ενοίκους, κάποια γκρεμισμένα, άλλα σε καλύτερη κατάσταση, ορισμένα χωρίς στέγες. Φτιαγμένα από πέτρα, καλάμια, λάσπη, έχουν παραδοθεί στη φθορά. Μερικά αντέχουν περισσότερο γιατί ήταν κατασκευασμένα από πιο γερά υλικά, είχαν τζάκια σε κάθε δωμάτιο και χαμάμ.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
Μαργαρίτα Πουρνάρα, kathimerini, 21.12.2024
